Data urodzenia:
1900-08-31 Lwów
Data śmierci:
1971-11-27 Kraków
aktor;
Właściwie Bolesław Mieczysław Loedl. Był synem Stanisława L., urzędnika, i Marii z Jędrzejewskich. W 1918 ukończył Gimn. im. Sobieskiego, a w 1923 Akademię Handlową w Krakowie. Pracę w krak. banku łączył z nauką w Miejskiej Szkole Dram. pod kier. J. Wiśniowskiego. W 1928, wg własnej relacji, ukończył szkołę i debiutował w T. im. Słowackiego w Krakowie. W sez. 1928/29 wystąpił podobno w T. Polskim w Warszawie, ale nie udało się tego potwierdzić. W sez. 1929/30 grał w T. im. Słowackiego w Krakowie (pierwszy raz jego nazwisko znalazło się na afiszu 31 VIII 1929, gdy grał Karwata w Samuelu Zborowskim), 1930/31 w T. Polskim w Katowicach. Ważniejsze role z tego okresu, to: Mirski (Wicek i Wacek), Karol Smith (Zakochani G. Caillaveta i R. Flersa), Jerzy Barcz (Przechodzień), Książę Radosław (Pan Geldhab). W 1931-34 był aktorem T. Miejskich w Wilnie, w sez. 1934/35 – T. Ziemi Pomorskiej w Toruniu, gdzie zagrał m.in. Janusza (Pan Jowialski), Dyrektora (Człowiek, który nie pije), Dymitra (Towariszcz) oraz Guślarza (Dziady), który to „potraktowany ze szlachetnym patosem, miał w sobie coś z matejkowskiego Wernyhory” („Słowo Pomorskie” z 16 XI 1934, cyt. za S. Kwaskowskim). Z zespołem toruńskim wielokrotnie wyjeżdżał na występy gościnne, m.in. do Włocławka, Grudziądza, Tczewa, Gdyni, Gdańska, Sopotu, Płocka. Na sez. 1935/36 został zaangażowany do T. Nowego w Poznaniu, w 1936-39 grał na scenach warsz. T. Narodowego i Nowego, m.in. Nowakowskiego (Bogusławski i jego scena), Ksińskiego (Horsztyński). W czasie II wojny świat., dostał się do niewoli. Po zwolnieniu ze stalagu pracował w spółdzielni rolniczo-handlo-wej w Krakowie. Po wojnie grał w Starym T. w Krakowie (1945-71, a w 1946-54 po połączeniu zespołów także na scenie T. im Słowackiego), z wyjątkiem 1949-51, kiedy był zaangażowany w T. im. Wyspiańskiego w Katowicach. Wystąpił tam w roli Okulicza (Odwety), Piętrowa (W pewnym mieście); na scenach krak. grał m.in. Don Fernanda i Don Gomeza (Cyd), Inspektora policji (Kapitan z Kopenick), Wernyhorę (Wesele); jako Literat (Teoria Einsteina) „ciepłym tonem zabarwił charakter rezonerski swojej roli” (J.R. Bujański). Według wspomnienia pośmiertnego w „Dzienniku Polskim” obdarzony „bardzo dobrymi warunkami i pięknym głosem, obsadzany był z powodzeniem w rolach bohatersko-rezonerskich”.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
aktor;
Właściwie Bolesław Mieczysław Loedl. Był synem Stanisława L., urzędnika, i Marii z Jędrzejewskich. W 1918 ukończył Gimn. im. Sobieskiego, a w 1923 Akademię Handlową w Krakowie. Pracę w krak. banku łączył z nauką w Miejskiej Szkole Dram. pod kier. J. Wiśniowskiego. W 1928, wg własnej relacji, ukończył szkołę i debiutował w T. im. Słowackiego w Krakowie. W sez. 1928/29 wystąpił podobno w T. Polskim w Warszawie, ale nie udało się tego potwierdzić. W sez. 1929/30 grał w T. im. Słowackiego w Krakowie (pierwszy raz jego nazwisko znalazło się na afiszu 31 VIII 1929, gdy grał Karwata w Samuelu Zborowskim), 1930/31 w T. Polskim w Katowicach. Ważniejsze role z tego okresu, to: Mirski (Wicek i Wacek), Karol Smith (Zakochani G. Caillaveta i R. Flersa), Jerzy Barcz (Przechodzień), Książę Radosław (Pan Geldhab). W 1931-34 był aktorem T. Miejskich w Wilnie, w sez. 1934/35 – T. Ziemi Pomorskiej w Toruniu, gdzie zagrał m.in. Janusza (Pan Jowialski), Dyrektora (Człowiek, który nie pije), Dymitra (Towariszcz) oraz Guślarza (Dziady), który to „potraktowany ze szlachetnym patosem, miał w sobie coś z matejkowskiego Wernyhory” („Słowo Pomorskie” z 16 XI 1934, cyt. za S. Kwaskowskim). Z zespołem toruńskim wielokrotnie wyjeżdżał na występy gościnne, m.in. do Włocławka, Grudziądza, Tczewa, Gdyni, Gdańska, Sopotu, Płocka. Na sez. 1935/36 został zaangażowany do T. Nowego w Poznaniu, w 1936-39 grał na scenach warsz. T. Narodowego i Nowego, m.in. Nowakowskiego (Bogusławski i jego scena), Ksińskiego (Horsztyński). W czasie II wojny świat., dostał się do niewoli. Po zwolnieniu ze stalagu pracował w spółdzielni rolniczo-handlo-wej w Krakowie. Po wojnie grał w Starym T. w Krakowie (1945-71, a w 1946-54 po połączeniu zespołów także na scenie T. im Słowackiego), z wyjątkiem 1949-51, kiedy był zaangażowany w T. im. Wyspiańskiego w Katowicach. Wystąpił tam w roli Okulicza (Odwety), Piętrowa (W pewnym mieście); na scenach krak. grał m.in. Don Fernanda i Don Gomeza (Cyd), Inspektora policji (Kapitan z Kopenick), Wernyhorę (Wesele); jako Literat (Teoria Einsteina) „ciepłym tonem zabarwił charakter rezonerski swojej roli” (J.R. Bujański). Według wspomnienia pośmiertnego w „Dzienniku Polskim” obdarzony „bardzo dobrymi warunkami i pięknym głosem, obsadzany był z powodzeniem w rolach bohatersko-rezonerskich”.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
