Data urodzenia:
1871-11-11 Kalisz
Data śmierci:
1954-02-13 Skolimów
aktorka;
Właściwie Zofia Teodora, z Kwiecińskich, pseud. Belina . Była córką nauczyciela muzyki Wincentego i Bronisławy Kwiecińskich, żoną aktora i reżysera Jana J. Początkowo występowała w zespołach amatorskich. W 1888-91 należała (pod pseud. Belina) do zespołu t. pozn. i wyjeżdżała z nim na lato do warsz. t. ogr. Wodewil (1889, 1890). W sez. 1891/92 występowała w Łodzi u Cz. Janowskiego. 9 IX 1892 wyszła za mąż za aktora Jana J. i odtąd używała na scenie jego nazwiska. Wraz z mężem zaangażowała się na sez. 1892/93 do t. pozn. i pozostała tam do 1901 biorąc też udział w letnich wyjazdach zespołu. W lipcu 1901 debiutowała w WTR w rolach Helenki (Mąż z grzeczności) i Janiny (Guzik), ale nie została zaangażowana. W 1901-05 występowała w t. łódz. w rolach liryczno-dramatycznych, 1906-11 w t. wil.,od września 1912 w warsz. T. Małym, a w 1914 w T. Bagatela i T. Artystycznym. Podczas I wojny świat. przebywała w Rosji i brała udział w przedstawieniach amatorskich w Żytomierzu i Charkowie. W 1918 powróciła do Warszawy i występowała w T. Letnim, a w 1919-24 w T. Reduta. W 1924-26 należała do zespołu T. im. Bogusławskiego i 5 II 1925 obchodziła tam jubileusz trzydziestopięciolecia pracy grając Panią Filip (Papugi naszej babuni, dołączone do przedstawienia Bandurki). W 1929-34 występowała w T. Polskim w Katowicach i 5 IV 1933 obchodziła jubileusz czterdziestolecia pracy, grając rolę tyt. w sztuce Pierwsza pani Frazer. Wkrótce potem ustąpiła ze sceny. Ostatnie lata życia spędziła w Schronisku Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie.
Obdarzona dobrymi warunkami scenicznymi grała m.in. Klarę (Zemsta), Mańkę (Pan Damazy), Salomee (Horsztyński), Gdowę (Pomsta), Fafulinę (Podróż po Warszawie), Panią Lurie (Śpiewak własnej niedoli).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
aktorka;
Właściwie Zofia Teodora, z Kwiecińskich, pseud. Belina . Była córką nauczyciela muzyki Wincentego i Bronisławy Kwiecińskich, żoną aktora i reżysera Jana J. Początkowo występowała w zespołach amatorskich. W 1888-91 należała (pod pseud. Belina) do zespołu t. pozn. i wyjeżdżała z nim na lato do warsz. t. ogr. Wodewil (1889, 1890). W sez. 1891/92 występowała w Łodzi u Cz. Janowskiego. 9 IX 1892 wyszła za mąż za aktora Jana J. i odtąd używała na scenie jego nazwiska. Wraz z mężem zaangażowała się na sez. 1892/93 do t. pozn. i pozostała tam do 1901 biorąc też udział w letnich wyjazdach zespołu. W lipcu 1901 debiutowała w WTR w rolach Helenki (Mąż z grzeczności) i Janiny (Guzik), ale nie została zaangażowana. W 1901-05 występowała w t. łódz. w rolach liryczno-dramatycznych, 1906-11 w t. wil.,od września 1912 w warsz. T. Małym, a w 1914 w T. Bagatela i T. Artystycznym. Podczas I wojny świat. przebywała w Rosji i brała udział w przedstawieniach amatorskich w Żytomierzu i Charkowie. W 1918 powróciła do Warszawy i występowała w T. Letnim, a w 1919-24 w T. Reduta. W 1924-26 należała do zespołu T. im. Bogusławskiego i 5 II 1925 obchodziła tam jubileusz trzydziestopięciolecia pracy grając Panią Filip (Papugi naszej babuni, dołączone do przedstawienia Bandurki). W 1929-34 występowała w T. Polskim w Katowicach i 5 IV 1933 obchodziła jubileusz czterdziestolecia pracy, grając rolę tyt. w sztuce Pierwsza pani Frazer. Wkrótce potem ustąpiła ze sceny. Ostatnie lata życia spędziła w Schronisku Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie.
Obdarzona dobrymi warunkami scenicznymi grała m.in. Klarę (Zemsta), Mańkę (Pan Damazy), Salomee (Horsztyński), Gdowę (Pomsta), Fafulinę (Podróż po Warszawie), Panią Lurie (Śpiewak własnej niedoli).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
