Wiśniarowska Nuna

Nuna Wiśniarowska (Świat, nr 35, 1918)
Wiśniarowska Nuna
Data urodzenia:
1884-11-10 Nowy Dwór Mazowiecki
Data śmierci:
1932-06-03 Warszawa

aktorka;

Właściwie Genowefa, Eugenia Wiśniorowska, zamężna Wawrzecka Była córką Toma­sza W. i Cecylii z Oleszyńskich. Ukończyła pensję, a następnie uczyła się gry aktorskiej u H. Leszczyńskiej. Na sez. 1909/10 została zaangażowana do T. Małego w Warszawie; debiutowała tu w komedii Jej ojciec. W sez. 1910/11 i 1911/12 występowała w T. Polskim w Poznaniu (w 1911 także w T. Ludowym we Lwowie), od stycznia 1913 należała do zespołu T. Polskiego w Warszawie, w pierwszej poł. 1915 grała w zespole pod kier. A. Zelwerowicza w Petersburgu, w sez. 1915/16 znowu sporadycznie w T. Polskim w Warszawie, od kwietnia 1916 w warsz. t. Bi-Ba-Bo, w sez. 1918/19 w T. Polskim w Łodzi, a od wiosny 1919 w T. Pol­skim w Poznaniu. 7 VIII 1920 w Poznaniu wyszła za przemysłowca Stefana Wawrzeckiego i na pewien czas opuściła scenę. W sez. 1923/24 i 1924/25 występowała w T. Nowym w Poznaniu. Następnie wyjechała do Warszawy i zajęła się pracą lit. (napisała m.in. dwie sztuki). Zmarła na gruźlicę płuc. Role: Zosia (Dziady). Joas (Sędziowie), Salomea (Sen srebrny Salomei), Mań­ka (Pan Damazy), Aurelka (Harde dusze), Helena (We­sele Fonsia), Sonia (Zbrodnia i kara), Kornelia (Irydion), Idalia (Fantazy), Leonia (Walka kobiet).
.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973


Źródła:
1)
2)
3)

aktorka;

Właściwie Genowefa, Eugenia Wiśniorowska, zamężna Wawrzecka Była córką Toma­sza W. i Cecylii z Oleszyńskich. Ukończyła pensję, a następnie uczyła się gry aktorskiej u H. Leszczyńskiej. Na sez. 1909/10 została zaangażowana do T. Małego w Warszawie; debiutowała tu w komedii Jej ojciec. W sez. 1910/11 i 1911/12 występowała w T. Polskim w Poznaniu (w 1911 także w T. Ludowym we Lwowie), od stycznia 1913 należała do zespołu T. Polskiego w Warszawie, w pierwszej poł. 1915 grała w zespole pod kier. A. Zelwerowicza w Petersburgu, w sez. 1915/16 znowu sporadycznie w T. Polskim w Warszawie, od kwietnia 1916 w warsz. t. Bi-Ba-Bo, w sez. 1918/19 w T. Polskim w Łodzi, a od wiosny 1919 w T. Pol­skim w Poznaniu. 7 VIII 1920 w Poznaniu wyszła za przemysłowca Stefana Wawrzeckiego i na pewien czas opuściła scenę. W sez. 1923/24 i 1924/25 występowała w T. Nowym w Poznaniu. Następnie wyjechała do Warszawy i zajęła się pracą lit. (napisała m.in. dwie sztuki). Zmarła na gruźlicę płuc. Role: Zosia (Dziady). Joas (Sędziowie), Salomea (Sen srebrny Salomei), Mań­ka (Pan Damazy), Aurelka (Harde dusze), Helena (We­sele Fonsia), Sonia (Zbrodnia i kara), Kornelia (Irydion), Idalia (Fantazy), Leonia (Walka kobiet).
.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *