Data urodzenia:
1891-10-21 Łódź
Data śmierci:
1958-10-09 Warszawa
aktorka;
Właściwie Wanda Chądzyńska, zamężna Młodzianowska. Była córką Bronisława i Zofii Ch., żoną artysty malarza Czesława Młodzianowskiego. Zaczęła występować w sez. 1910/11 w t. wil.; w sez. 1911/12 występowała w Łodzi, a w 1912 w Kaliszu. Następnie zaangażowała się do T. Małego w Warszawie. W okresie I wojny świat. występowała w t. objazdowych na prowincji i brała udział w koncertach dla żołnierzy. Po wojnie występowała w Warszawie: w 1918-20 w T. Praskim, w sez. 1920/21 w T. Reduta, w 1921-25 w T. im. Bogusławskiego. W późniejszym okresie (do 1932) wskutek choroby męża występowała rzadko, m.in. w wil. Reducie, w T. im. Żeromskiego w Warszawie pod dyr. I. Solskiej (1932). Po II wojnie świat. w Warszawie, najpierw w Miejskich T. Dramatycznych (1946-49) a od 1949 do 1957 w T. Powszechnym. Początkowo grała role amantek i bohaterek, np. Laurę (Kordian), Rachelę (Wesele), Pallas (Achilleis), a później role charakterystyczne, m.in. Orgonową (Damy i huzary), Bonę (Królewski jedynak), Tadrachową (Moralność pani Dulskiej), Katarzynę (Żołnierz i bohater), Martę (Głupi Jakub), Ostrowską (Ruchome piaski), Wicherkowską (Dom otwarty), Panią Higgins (Pygmalion), Hrabinę Rostową (Wojna i pokój) – ostatnia rola.
Bibl.: Simon: Spis przedstawień Reduty; Szczublewski: Artyści i urzędnicy; Scena i Widownia warsz. 1948 nr 5 s. 36 (il.), 59; Teatr 1958 nr 20 (il.); Tyg. ilustr. 1911 nr 4 (il.); Akta SPATiF nr 387; Afisze i programy, IS PAN.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
aktorka;
Właściwie Wanda Chądzyńska, zamężna Młodzianowska. Była córką Bronisława i Zofii Ch., żoną artysty malarza Czesława Młodzianowskiego. Zaczęła występować w sez. 1910/11 w t. wil.; w sez. 1911/12 występowała w Łodzi, a w 1912 w Kaliszu. Następnie zaangażowała się do T. Małego w Warszawie. W okresie I wojny świat. występowała w t. objazdowych na prowincji i brała udział w koncertach dla żołnierzy. Po wojnie występowała w Warszawie: w 1918-20 w T. Praskim, w sez. 1920/21 w T. Reduta, w 1921-25 w T. im. Bogusławskiego. W późniejszym okresie (do 1932) wskutek choroby męża występowała rzadko, m.in. w wil. Reducie, w T. im. Żeromskiego w Warszawie pod dyr. I. Solskiej (1932). Po II wojnie świat. w Warszawie, najpierw w Miejskich T. Dramatycznych (1946-49) a od 1949 do 1957 w T. Powszechnym. Początkowo grała role amantek i bohaterek, np. Laurę (Kordian), Rachelę (Wesele), Pallas (Achilleis), a później role charakterystyczne, m.in. Orgonową (Damy i huzary), Bonę (Królewski jedynak), Tadrachową (Moralność pani Dulskiej), Katarzynę (Żołnierz i bohater), Martę (Głupi Jakub), Ostrowską (Ruchome piaski), Wicherkowską (Dom otwarty), Panią Higgins (Pygmalion), Hrabinę Rostową (Wojna i pokój) – ostatnia rola.
Bibl.: Simon: Spis przedstawień Reduty; Szczublewski: Artyści i urzędnicy; Scena i Widownia warsz. 1948 nr 5 s. 36 (il.), 59; Teatr 1958 nr 20 (il.); Tyg. ilustr. 1911 nr 4 (il.); Akta SPATiF nr 387; Afisze i programy, IS PAN.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973