Zalewski Edmund

Edmund Zalewski (Swiat 1920 nr 1)
Zalewski Edmund
Data urodzenia:
1884-10-04 Poznań
Data śmierci:
1951-12-21 Poznań

śpiewak, aktor, tancerz, inspicjent;

Był synem Stanisława Z. i Marii Magdaleny z Belaków, ojcem tancerek Janiny i Henryki Zalew­skich. Po ukończeniu gimn. w Poznaniu uczył się muzyki. W 1904 wstąpił, wg własnej relacji, na scenę w Poznaniu i występował jako aktor i śpiewak do 1910. Dostępne źródła nie notują jednak tego nazwiska w zespole pozn. T. Polskiego, być może używał jakiegoś nie ustalonego pseudonimu. Później działał podobno w objazdowym zespole A. Lelewicza. Po wybuchu I wojny świat. powołany został do wojska pruskiego i pozostawał w czynnej służbie do 1918. Później wrócił do pracy w T. Polskim w Poznaniu, w marcu 1918 nazwisko jego po raz pierwszy wymienione jest w źródłach. W 1919 wy­stępował jako aktor w objazdowym zespole L. Dybizbańskiego, a od września t.r. został zaangażo­wany do zespołu opery pozn. jako inspicjent i wy­konawca mniejszych partii w baletach, a potem w operach i operetkach. W zespole tym pozostawał, niezależnie od kolejnych jego reorganizacji, do 1939; brał też udział w objazdach. Podczas II wojny świat. pracował w Poznaniu jako nadzorca ogrodów miejskich, potem jako maszynista w teatrze. W 1945-50 pełnił znów funkcję inspicjenta w pozn. T. Wielkim i niekiedy śpiewał drobne partie. Kil­kakrotnie obchodził jubileusze: 19 III 1929 – dwudziestopięciolecia pracy, 8 V 1939 – trzydzie­stopięciolecia, 22 I 1950 – czterdziestopięciolecia. Występował w baletach, m.in. jako: Mateusz (Noc księżycowa), Subiekt (Wieszczka lalek); w operach, jako: Józef (Traviata), Wioślarz (Uprowadzenie z seraju); w operetkach, jako: Cachalot (Piękna He­lena), Niki (Kraina uśmiechu).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994


Źródła:
1)

śpiewak, aktor, tancerz, inspicjent;

Był synem Stanisława Z. i Marii Magdaleny z Belaków, ojcem tancerek Janiny i Henryki Zalew­skich. Po ukończeniu gimn. w Poznaniu uczył się muzyki. W 1904 wstąpił, wg własnej relacji, na scenę w Poznaniu i występował jako aktor i śpiewak do 1910. Dostępne źródła nie notują jednak tego nazwiska w zespole pozn. T. Polskiego, być może używał jakiegoś nie ustalonego pseudonimu. Później działał podobno w objazdowym zespole A. Lelewicza. Po wybuchu I wojny świat. powołany został do wojska pruskiego i pozostawał w czynnej służbie do 1918. Później wrócił do pracy w T. Polskim w Poznaniu, w marcu 1918 nazwisko jego po raz pierwszy wymienione jest w źródłach. W 1919 wy­stępował jako aktor w objazdowym zespole L. Dybizbańskiego, a od września t.r. został zaangażo­wany do zespołu opery pozn. jako inspicjent i wy­konawca mniejszych partii w baletach, a potem w operach i operetkach. W zespole tym pozostawał, niezależnie od kolejnych jego reorganizacji, do 1939; brał też udział w objazdach. Podczas II wojny świat. pracował w Poznaniu jako nadzorca ogrodów miejskich, potem jako maszynista w teatrze. W 1945-50 pełnił znów funkcję inspicjenta w pozn. T. Wielkim i niekiedy śpiewał drobne partie. Kil­kakrotnie obchodził jubileusze: 19 III 1929 – dwudziestopięciolecia pracy, 8 V 1939 – trzydzie­stopięciolecia, 22 I 1950 – czterdziestopięciolecia. Występował w baletach, m.in. jako: Mateusz (Noc księżycowa), Subiekt (Wieszczka lalek); w operach, jako: Józef (Traviata), Wioślarz (Uprowadzenie z seraju); w operetkach, jako: Cachalot (Piękna He­lena), Niki (Kraina uśmiechu).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *