aktorka;

Właściwie Maria, Mura, także Kalinowska-Górnik, z Wójcickich. Była córką Franciszka Wójcickiego, żo­ną aktora Eugeniusza K. (od 2 IX 1902). Do zawodu aktor­skiego przygotowywała się pod kier. L. Solskiego i J. Kotarbińskiego. Występować zaczęła w sez. 1902/03 w Poznaniu. W 1903-06 występowała w T. Ludowym w Krakowie (w 1904 w Dąbrowie Górniczej). W 1907 należała do objazdowego T. Gabrieli Zapolskiej. O dalszych występach K. do 1919 brak dokładnych danych. Podobno grała na scenach Lwowa, Kijowa, Warszawy (1909, Dolina Szwajcarska), Wilna (1909-13), Petersburga, Warszawy (1910 – T. Popularny), Poznania (1908?) oraz w zespołach objazdowych, m.in. pod kier. T. Pola i J. Pawłowskiego (1910) i kabaretowych (np. 1917 warsz. t. Miraż). W 1919-26 występo­wała w Poznaniu, później mieszkała w Lublinie, wystę­pując jedynie sporadycznie, a przed 1939 ustąpiła ze sceny. Po zakończeniu II wojny świat. zaczęła znowu występować w 1946 w t. w Szczecinie i grała tam już do końca życia. 1 VII 1958 obchodziła jubileusz pięćdzie­sięciolecia pracy artyst. w roli Anny (Przygoda florenc­ka). Początkowo grała role amantek i charakterystycz­ne, po 1946 tylko role charakterystyczne; m.in. Pannę Młodą (Wesele), Żonę (Ich czworo), Hesię (Moralność pani Dulskiej), Zosię (Skalmierzanki), Panią Jowialską (Pan Jowialski), Żegocinę (Pan Damazy), Dyndalską (Damy i huzary).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973