aktor, reżyser, dyr. teatru;

Był synem Zygmun­ta G. i Heleny z Kałętkiewiczów. Do szkoły średniej uczęszczał w Łowiczu. Uczył się następnie w szkole sztygarów w Dąbrowie Górniczej. Debiutował na sce­nie 10 V 1909 w Sosnowcu w zespole E. Majdrowicza. W 1911 występował w Łodzi, w 1912 u Cz. Janowskiego w Lublinie, w 1913 w t. wil., w 1914 w zespole S. Książ­ka w Łodzi. W 1914 został zaangażowany do zespołu farsy WTR i pozostał w nim do 1919, także po przejęciu t. przez miasto. 16 II 1915 ożenił się z Julią Bruner. Od 20 VIII 1919 kierował T. Miraż, w którym występował i reżyserował do 1921. W 1921-26 i 1927-30 kierował T. Miejskim w Lublinie. Utrzymywał początkowo t. na niezłym poziomie, wkrótce jednak zaczął wysta­wiać przede wszystkim operetki i niewybredne farsy. W sez. 1926/27 zmuszony został do ustąpienia ze sta­nowiska dyrektora. Występował wówczas w warsz. T. Nietoperz, po roku wrócił jednak do Lublina. W 1930 należał jako aktor i reżyser do zespołu T. Baga­tela w Krakowie, a w sez. 1931/32 występował w warsz. T. Letnim. W 1934-38 był dyr. T. im. Orzeszkowej w Grodnie. Zespół ten występował też w innych mia­stach woj. białostockiego, m.in. w Białymstoku, Su­wałkach, Augustowie, Sokółce. Przez pierwsze dwa sez. t. nie miał konwencji z ZASPem, a aktorzy jego byli wykluczeni ze Związku. Dopiero w 1936 sytuacja prawna została ustabilizowana. W 1938 G. występował w t. 8.³° w Warszawie, potem prawdopodobnie w T. im. Moniuszki w Stanisławowie. Od wybuchu wojny do 1941 był zastępcą dyr. t. ros. w Stanisławowie, następnie przyjechał do Warszawy i tu kierował jawnymi t. Ma­ska, Miniatury, a po śmierci J. Horwatha także T. Ko­media. 13 V 1944 władze podziemne ukarały go chłostą za współpracę z władzami okupacyjnymi. Po wojnie nie został zweryfikowany przez ZASP. Pracował w administracji państwowej. Do pracy na scenie wrócił w 1954. W 1954-56 występował w T. Polskim w Szczecinie, a od 1956 do końca życia w T. im. Jaracza w Olsztynie. 18 IV 1959 obchodził jubileusz pięćdziesięciolecia pracy, grając rolę Ks. Bołkońskiego (Wojna i pokój).
W początkowym okresie swej działalności występował głównie w operetkach i farsach, m.in. jako Kalchas (Piękna Helena), potem coraz częściej w rolach drama­tycznych takich jak: Jago (Otello), Chłopicki (Warsza­wianka), Boruta (Zaczarowane koło), Gregory (Man­daryn Wu). Wystąpił także kilkakrotnie w filmach. Po wojnie grał m.in. Croftsa (Profesja pani Warren), Wistowskiego (Grube ryby), Dussela (Pamiętnik Anny Frank), Wojewodę (Mazepa), Wernyhorę (Wesele).

Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973